προσεπιδράσσομαι

και αττ. τ. προσεπιδράττομαι Α

1. αρπάζω κάτι για τον εαυτό μου και τό οικειοποιούμαι («τῆς Ἀσίας βούλονταί τινα προσεπιδράττεσθαι», Πολ.)

2. μτφ. επισύρω κάτι εναντίον μου («προσεπιδραττομένους ἅμα καὶ τὸν ἐξακολουθοῡντα τοῑς τοιούτοις φθόνον», Πολ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < προσ-* + ἐπιδράσσομαι / ἐπιδράττομαι «πιάνω με τα χέρια»].